Omgaan met families op de grens van leven en dood is voor veel zorgverleners een grote uitdaging. Als verpleegkundige, verzorgende worden wij dagelijks geconfronteerd met de schaduwzijde van het leven. Te vaak proberen we deze pijnlijke levenservaringen te ontlopen uit angst te sterk betrokken of bewogen te zijn. Zo ontnemen we onszelf de kans om dieper te leven. Vaak spelen onze eigen onmacht en angst een sterke rol in het zorgend omgaan met anderen. Durven stilstaan bij de diepe vragen en noden van mensen is geen gemakkelijke opdracht maar wel noodzakelijk om aan zinvolle stervens- en levensbegeleiding te doen.